Χαμένη στη μετάφραση» Μυθιστόρημα της Nicole Mones.

Η συγγραφέας Nicole Mones (γεν. 1952 στις Η.Π.Α.) βάσισε τη μυθοπλασία της στην ανακάλυψη από τον Γάλλο Τεγιαρ ντε Σαρντεν Πέτρος (1881-1955- Ιησουϊτης, παλαιοντολόγος και φιλόσοφος) ενός προϊστορικού είδους ανθρώπου, του «σινάνθρωπου» (άνθρωπος του Πεκίνου). Η ανακάλυψη αυτή το 1929 ήταν σπουδαίο εύρημα στην ιστορία της αρχαιολογίας, εποχή που αμφισβητούσαν ακόμα τη θεωρία της εξέλιξης. όμως ο σκελετός εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια του Β’ παγκόσμιου πολέμου (το 1941) μυστηριωδώς.

Η μυθιστορία αυτή είναι, αν θέλετε, ένα κυνήγι χαμένου θησαυρού στα άγονα και κακοτράχαλα βουνά της ΒΔ Κίνας για την εύρεση του χαμένου σινάνθρωπου και συνάμα ένα ταξίδι στα βάθη ψυχής της Άλις Μάνεγκαν, ηρωίδας του βιβλίου, για την ανακάλυψη του εαυτού της.

Η αμερικανίδα Άλις Μάνεγκαν σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Ράις και εκεί έμαθε Κινέζικα· η αλήθεια είναι ότι από μικρό παιδί είχε επινοήσει μια προσωπική γλώσσα για το ημερολόγιό της και δεν την μετέφραζε σε κανέναν για να δραπετεύει σ’ έναν άλλο κόσμο. Με την εκμάθηση της κινέζικης γλώσσας το παιδικό όνειρο της φυγής πραγματοποιήθηκε με την απόδρασή της από τις ΗΠΑ στην Κίνα και κει ως διερμηνέας εξοικονομούσε τα προς το ζην.

Μεγαλωμένη από τον πατέρα της Οράτιο Μάνεγκαν, δεν γνώρισε μητέρα. Οράτιο τον αποκαλούσε η Άλις και ποτέ πατέρα, αν και ενδόμυχα τα συναισθήματά της γι’ αυτόν ήταν στοργής κι αγάπης. Ο Οράτιος Μάνεγκαν ήταν γερουσιαστής, συντηρητικός και αφοσιωμένος στο ζήτημα του Νότου και στην ανάπτυξή του.

Παιδιόθεν αισθανόταν προσβλημένη και με κηλιδωμένο το όνομά της, όταν σε πολιτικό του λόγο ο πατέρας της τη σήκωσε ψηλά στα χέρια παρουσιάζοντάς την ως πρότυπο παιδιού λευκού και καθαρόαιμου. Το αποτέλεσμα μετά το τέλος της αγόρευσής του ήταν να γίνουν αιματηρές συμπλοκές από οπαδούς του ρατσιστές στην περιοχή του Φορθ Ουόρντ στο Χιούστον του Τέξας και να σκοτωθούν τρία έγχρωμα κοριτσάκια. Η Άλις έφερε βαριά το θάνατο των τριών κοριτσιών και βρισκόταν μονίμως σε αγχώδη κατάσταση, όταν συνομήλικοί της την αναγνώριζαν λέγοντάς, είσαι η Άλις Μάνεγκαν αυτή που δεν ήθελε να πηγαίνει σχολείο μαζί με τα έγχρωμα παιδιά. Καταδίκη, λοιπόν, για την Άλις που μεγάλωνε και ήταν το επίκεντρο του οίκτου, της περιφρόνησης, της περιέργειας όλων των φορτισμένων συναισθημάτων που συνόδευαν την ένταση ανάμεσα στις φυλές.

Νιώθει αγάπη για την πατρίδα που υιοθέτησε και έντονο ερωτισμό για τους Κινέζους. έτσι χαίρεται αυτή την ερωτική ελευθερία με διάφορους άντρες και μόνο για το επίκεντρό τους, όπως λεει, εκεί όπου βρισκόταν η είσοδος όλης της Κίνας..

Το ταξίδι για την εύρεση του «σκελετού» βρίσκει τους ήρωες να εμπλουτίζονται με γνώσεις, συναισθήματα φιλίας, εκτίμησης και θαυμασμού αλλόφυλων ανθρώπων και έναν σφοδρό έρωτα της Άλις όπου η αγάπη εισβάλει στην καρδιά, στο νου και βγάζει στην επιφάνεια αυτό που βρίσκεται βαθιά μέσα στον άνθρωπο και μόνο αυτή είναι η πραγματικότητα της καθημερινής εμπειρίας....

Ο έρωτας βρίσκεται στην Κίνα, ο πατέρας πνέει τα λοίσθια στην Αμερική και κείνη βουρκωμένη με το εισιτήριο στα χέρια επιστρέφει μετά τόσα χρόνια στον γενέθλιο τόπο. Το «αντίο» δίνεται από καρδιάς και στους δυο... και αφήνει σε μας τους αναγνώστες ίχνη απρόβλεπτων μελλοντικών εκπλήξεων.

Τελειώνω, με τα λόγια του Τεγιαρ ντε Σαρντεν: Ουσιαστικά δεν πιστεύω σε τίποτα άλλο πέρα από την αφύπνιση του πνεύματος, της ελπίδας και της ελευθερίας.

Σημείωση: το βιβλίο βρίθει στοχασμών και φιλοσοφικών σκέψεων.

Ευγενία Μακαριάδη.