τρίτη ηλικία

Σε μια γιορτή φίλου, μεσήλικα, χαιρέτησα καθώς μπήκα τη μητέρα του, 90χρονη, που καθόταν σε μια πολυθρόνα στην άκρη του σαλονιού, καλοντυμένη και μοσχοβόλα. Γελούσαμε, τρώγαμε, πίναμε, χορεύαμε. Βρέθηκα κοντά της για μια στιγμή και παρατήρησα τα δακρυσμένα της μάτια, πήρα μια χαρτοπετσέτα τής τα σκούπισα και της ανέφερα ένα κολλύριο που κάνει καλό στη δακρύρροια.. τότε εκείνη μου απάντησε, δεν έχουν τίποτα χρυσό μου τα μάτια μου, ζήλεψα κι έκλαψα αυτό είναι όλο. Στο "γιατί" μου, απάντησε - γιατί κανείς δε γύρεψε να με χορέψει - την αγκάλιασα, χορέψαμε ένα αργό βαλσάκι αν και η μουσική ήταν για ζεμπέκικο χορό..