Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΝΑΚΑΤΕΣ

.

(tabula rasa) χμμμμμμ το απόλυτο τίποτα.


... δρόμοι ονειροφαντασίας προχωράει κανείς σε ονειροδρόμους; Zει κανείς με όνειρα; Eίναι ουτοπία αποφάνηκαν οι ορθολογιστές-πραγματιστές. Λαπάδες αποφαίνονται οι εξουσιαστές κι εγώ κάτι ανάμεσα σε ουτοπία και λαπάδων περνώ την αληθινή ζωή μου με παραμύθια και ευλογώ τους παραμυθάδες- ποιητές και νιώθω τυχερή που υπάρχουν και θα υπάρχουν σ’ όλο τον κόσμο, ακόμα και μια παλάμη δρόμο από το σπιτικό μου....

Οι λέξεις (!) καταφυγή μου. Γραφή, γλώσσα, η φωνή της σκέψης μας, της φαντασίας μας.

Καζαντζάκης: (1883-1957): Υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από την αλήθεια; Ναι το παραμύθι που δίνει νόημα αθάνατο στην εφήμερη αλήθεια. (Αναφορά στον Γκρέκο). Έχει ευθύνη ο άνθρωπος γι’ όλες τις αδικίες του κόσμου και τις ντροπές.

Ο υπερρεαλιστής Αντρέ Μπρετόν (1896-1966) Γάλλος συγγραφέας – από τους θεμελιωτές του υπερρεαλισμού. ‘’Tο φανταστικό είναι αυτό που τείνει να γίνει πραγματικό.

Σωκράτης: τα βιβλία δεν αλλάζουν τη ζωή ή τον χαρακτήρα, τα βιβλία βοηθούν να δεις αυτό που είναι μέσα σου.

Αρανίτσης Ευγένιος. Ποιητής. Η τέχνη ζωής. ... θα επιτρεπόταν χοντρικά να πούμε πως, όταν κάποιος επιθυμεί την ψυχοσωματική οντότητα του άλλου συνολικά ο έρωτας είναι θεάρεστος. Όταν επιθυμεί μια μόνο ψηφίδα από τον κατακερματισμένο άλλον π.χ. το πέμπτο του άκρο ή την αχίλλειο πτέρνα του (τα λεφτά του, την πόζα του), τότε ο έρωτας λοξοδρομεί στην πορνογραφία.

Αρανίτσης: Η τέχνη ως πνευματκή παραγωγή θέλει να χαρίσει λύσεις, έστω προσωρινές. Κάποιες φορές διαθέτει λόγο, συναίσθημα, αίσθημα, αισθητική.. αισθητικά κριτήρια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: