LOGICOMIX-των Απ.Δοξιάδη & Χρ. Παπαδημητρίου (εκδόσεις, ΙΚΑΡΟΣ).

Τώρα θα μου πείτε εσύ η άσχετη με αριθμούς, μαθηματικά σύνολα, λογική μαθηματικών και τα ρέστα, κάθισες και διάβασες το "Logicomix";

Πρώτα απ' όλα δεν είναι κανείς άσχετος αν έχει διαβάσει κάτι του Απόστολου Δοξιάδη, κι εγώ έχω διαβάσει το "Θείος Πέτρος και Εικασία του Γκολντμπαχ" καθώς και "τα τρία ανθρωπάκια", που μου άρεσαν πολύ. έτσι γνωρίζοντας ότι πρόκειται για έναν συγγραφέα-παραμυθά και σίγουρη ότι αυτό που θα διαβάσω θα είναι κάτι ανάλογο και όχι μια, αν θέλετε, επιστημονική μελέτη μαθηματικών, στρώθηκα στο διάβασμα.

Δεν σας κρύβω ότι μεγάλωσα διαβάζοντας με λατρεία (και μέχρι κορεσμού) Μπαγκς Μπάνυ, Έλμερ Φαντ, Τουϊτι, (σήμερα τα λένε Looney Tunes),μικρό ήρωα, κλασσικά εικονογρα-φημένα κ.α., με λίγα λόγια τα προπατορικά των Κόμικς, οπότε το διάβασμά τους είναι απόλαυση και ψυχαγωγία για μένα.

Πριν συνεχίσω, εκφράζω τον θαυμασμό μου για τους δημιουργούς:
του Σεναρίου: Απόστολος Δοξιάδη και Χρήστος Παπαδημητρίου,
και τις υπέροχες εικονογραφήσεις των Αλέκου Παπαδάτου και Anni Di Donna.

Ένα παραμύθι με εικόνες, ένα παραμύθι με ήρωες σημερινούς, με ήρωες αθάνατους όπως ο Βρετανός φιλόσοφος-μαθηματικός,ειρηνιστής και νομπελίστας Μπέρτραντ Ράσελ (1872-1970), συνέλεξα τα εξής από τα αμέτρητα που κατά καιρούς είχε εκφράσει: Η αγάπη και η γνώση με ανέβαζαν στους ουρανούς, αλλά πάντα ο οίκτος με ξαναγύριζε στη γη. Κραυγές πόνου αντιλαλούσαν στην καρδιά μου παιδιών που πεινούσαν, θυμάτων που βασανίζονταν γέρων που αφήνονταν αβοήθητοι. λαχταρώ να ελαφρύνω τον πόνο, αλλά δεν μπορώ και έτσι, και γω υποφέρω.
Διάβαζοντας έμαθα τον Αυστριακό φιλόσοφο, μαθηματικό, μηχανικό, κ.α. Λ. Βιτγεντσταϊν (1889-1951), τον μεγάλο Γερμανό μαθηματικό Δ. Χιλμπερτ(1862-1943), τον Αυστρο-αμερικανό μαθηματικό της λογικής (1906-1978) Γκέντελ, τον Βρετανό μαθηματικό, κρυπτογράφο, καθηγητή λογικής, Άλαν Μάθισον Τούρινγκ, που θεωρείται πατέρας της επιστήμης των υπολογιστών, κ.α..

Μέσα από τα σκίτσα και τους διαλόγους των ηρώων παρατήρησα τις απογοητεύσεις, τις ελπίδες, τα συναισθήματα, το μόχθο, τις πίκρες ταπεινών ανθρώπων εκφρασμένες από μεγάλους και αθάνατους...

Στο κάτω κάτω το φχαριστήθηκα, δεν ήταν ανάγκη να ανοίξω μαθηματικές εγκυκλοπαίδειες για να δείξω πόσο καλά κατέχω αυτό που ο συγγραφέας, με υπομονή δασκάλου της πρώτης, σε μαθαίνει την άλφα-βήτα των μαθηματικών με παραμυθένια πλοκή.