"ανεμώλια" . Ισίδωρος Ζουργός.

Η μούσα - εισηγήτρια του πέταξε λέξεις, του πέταξε ποιήματα, τραγούδια, του θύμισε που τα 'λεγε ο προ- προ- προπάππους του πριν από δυο χιλιάδες οχτακόσια τόσα χρόνια και για να τον δελεάσει και να τα πιάσει γερά, να μην του παραπέσουν, του έταξε ένα μαγικό ταξίδι.

Στην αρχή τσίνησε, αδύνατον αποφάνθηκε, δεν επαναλαμβάνονται αυτά, ένας ήταν ο ποιητής, ο αρχαιότερος, ο σπουδαιότερος παγκοσμίως... όμως εκείνη, η μούσα δηλαδή, δεν το 'βαλε κάτω του φύσηξε κατά πρόσωπο τρεις λέξεις που τον τύλιξαν ως δια μαγείας και αποφάσισε ένα ταξίδι μπρος και πίσω της ζωής της δικής του κι αυτών που την μοιράστηκαν μαζί του.

Η μια απ' αυτές τις λέξεις, που πάντα κανείς πέφτει στην παγίδα της, όπως η συμφωνία του σατανά με τον Φάουστ, είναι: τα Νιάτα. Οι άλλες είναι: η Φιλία και η Ελευθερία.

Και το ταξίδι μιας σημερινής οδύσσειας αρχίζει.

Όμως πριν σας διηγηθώ τι και πώς του ταξιδιού θα απευθυνθώ σε σας γυναίκες κακολογώντας τους σκασιάρχες, παντρεμένους ήρωες της μυθιστορίας του συγγραφέα.

Άραγε πόσες από σας θα άφηναν ένα μικρό, ανάπηρο παιδάκι που λατρεύει τους γονείς και ιδιαίτερα τη μαμά του, που συνηθίζει να το πηγαίνει (με το αναπηρικό του καροτσάκι) περίπατο στις ακρογιαλιές, για να κάνει σκασιαρχείο (λες και είναι μαθήτρια λυκείου) από το σπιτικό της για να βρει ελευθερία, έρωτα, νιάτα και ό,τι άλλο καλό ή κακό ήθελε προκύψει, αρμενίζοντας στο Αιγαίο; Και το καλύτερο; Στο τέλος του ταξιδιού μετά από πάθη και λάθη να επιστρέφει στο σπιτικό της και ο άντρας να την δέχεται με αγάπη!

Κάπως έτσι έχει η ιστορία, αν την πάρεις με χιούμορ.

Όμως εδώ τα πράγματα είναι αλλιώς. Τα διαβάζεις και μπαίνεις μέσα στη ζωή των αντρών ταξιδεύεις και συ μπρος - πίσω μαζί τους. Λες ότι τους ξέρεις και δεν ξέρεις την τύφλα σου, γιατί όχι μόνο δεν τους επικρίνεις, αλλά τους αφουγκράζεσαι, τους μυρίζεις, πίνεις μαζί τους, χαίρεσαι, φλερτάρεις, ερωτεύεσαι, φοβάσαι, πονάς, κλαις, πενθείς και τέλος τους αγαπάς. Γιατί και συ είσαι μέσα σ' αυτούς, γιατί και συ ασφυκτιάς μέσα στην καθημερινότητά σου, γιατί και συ θέλεις να ξομολογηθείς μπροστά στην άγια φιλία και να εξιλεωθείς.

Για όλα αυτά φταιει η πένα του συγγραφέα, η πλούσια γλώσσα του, οι στοχασμοί, τα συναισθήματα, η κάθε λέξη!.

Ο συγγραφέας χωρίζει το πόνημά του σε 24 κεφάλαια - ραψωδίες από το Α μέχρι το Ω, όπως των ομηρικών επών. Μέσα στο κείμενο θα βρεις πολλές λέξεις ομηρικές, όπως ο τίτλος του βιβλίου "ανεμώλια" δηλαδή: λόγια του αέρα, κούφια λόγια, "νέκυς" που σημαίνει: νεκρός κ.α..

Λοιπόν, το ιστιοφόρο με την επωνυμια "Θερσίτης", που θυμίζει ασκήμια γιατί ο Θερσίτης ήταν από τους πιο άσχημους και αισχρούς των Ελλήνων που εκστρατεύσανε στην Τροία, ταξιδεύει τον αφηγητή μας Νίκο Χαλκίνη, 47άρη, καθηγητής στο επάγγελμα, με τους τέσσερις επιστήθιους, από τα θρανία, φίλους του. 1) τον Δημήτρη, το παρατσούκλι του Μυκηναίος , γερό ποτήρι ο εν λόγω κύριος, επιχειρηματίας στο επάγγελμα, 2) τον Χρήστο, αδελφό του Δημήτρη, γιατρός στο επάγγελμα, 3) τον Νικηφόρο καθηγητής στο επάγγελμα, ο διανοούμενος της παρέας, μια και από τα μικράτα του "ήταν βιδωμένος στον πίνακα" και καλώς το παρατσούκλι του "γέρος" και 4) ο Στάθης, επάγγελμα; ό,τι τύχει.. προσώρας πορτιέρης σε μπαρ και μπρατσωμένος (του έχουν τατουάρει ένα κόσμο ολόκληρο σ' όλη την πλάτη) και νταής , άμα λάχει.

Σκασιαρχείο από την καθημερινότητα, τον πόνο, την πλήξη, την κενότητα, σαλπάροντας με το ιστιοφόρο του Δημήτρη Μυκηναίου στο Αιγαίο. Ένα ταξίδι χωρίς περιορισμό. ένα ταξίδι πίσω στα παιδικάτα, ένα ταξίδι πίσω στην εφηβεία, στην ανεμελιά, στις πλάκες, στον έρωτα..ένα ταξίδι μπρος για όλα αυτά...

όμως τελικά θα σταματήσουν στη Λέσβο να κλέψουν την παντρεμένη, ωραία Ελένη, πρώην ερωμένη του φίλου Χρήστου, που ακόμα είναι ερωτευμένος σφόδρα..

Θα γυρίσουν; Ναι θα γυρίσουν χωρίς την Ελένη, η αλήθεια είναι ότι είναι βολεμένη στον πλούσιο γάμο της.

Τι τίμημα θα πληρώσουν για ένα ταξίδι χωρίς σεβασμό στα ιερά και όσια; τι θα θυσιάσουν στη Θεά Αθηνά για να την εξευμενίσουν; Μα τι άλλο από έναν θάνατο, πεθαίνει ο "άναξ των ανδρών", πεθαίνει ο καπετάνιος Δημήτρης Μυκηναίος.

Οι φίλοι - εταίροι, όπως τους θέλει ο συγγραφέας επιστρέφουν. Ο Οδυσσσέας - Νίκος Χαλκίνης μένει ψάχνει και ψάχνεται, τον παρασέρνει ένας έρωτας με την Καλυψώ.
Στη ζωή τώρα έχει έναν έρωτα που τον έχει στιγματίσει• δεν είναι αντρίκειο να ερωτεύεσαι, να συνευρίσκεσαι με τη γυναίκα του επιστήθιου φίλου σου.

Όλα ανώφελα, λόγια κενά, ασήμαντα, λόγια του αέρα "ανεμώλια", ένα ανώφελο ταξίδι. Επιστροφή στην Ιθάκη, στο σπίτι, στην οικογένεια.

"Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γελασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν."