Το βασίλειό μου για ένα βιβλίο, του Άλαν Μπένετ

                                    Το βασίλειό μου για ένα βιβλίο

                                       του Άλαν Μπένετ (γεν.1934)

                            (Βρετανός θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος)

Ένα βιβλίο «τσέπης», ένα έξυπνο αντιεξουσιαστικό βιβλίο∙  διαβάζεται γρήγορα, ευχάριστα, γελάς πολύ ή τουλάχιστον χαμογελάς σε κάθε μια σελίδα γραμμένη με χιούμορ από τον συγγραφέα. Ένα βιβλίο ύμνος για τη λογοτεχνία, με αιχμές πολιτικοπολιτισμικές και σαρκαστικούς υπαινιγμούς για το «σκληρό κολάρο» της εξουσίας, στην περίπτωση της μυθιστορίας η βασιλική, το πρωτόκολλο και οι δεσμεύσεις του, αλλά και η αποστειρωμένη θεώρηση της τέχνης και της ελευθερίας της όπως, ποιος είναι ο συγγραφέας, σε ποιον πολιτικό διάολο πιστεύει, αν είναι ομοφυλόφιλος, παρακατιανός ή κακοπόδαρος, τι πραγματεύεται το πόνημά του, έτσι ώστε να μην  πειράξει στο ελάχιστο  την ευθιξία των κανόνων που διέπουν την κάθε εξουσία και δη την βασιλική.

Το θέμα που διαπραγματεύεται ο συγγραφέας είναι η πρωτόγνωρη «σχέση» με τα βιβλία της ογδοντάρισσας Ελισάβετ Β, Βασίλισσας της Αγγλίας, όπου σιγά-σιγά απομονώνεται με τη συντροφιά τους και κλιμακωτά η ανάγνωση μετουσιώνεται σε ευχαρίστηση και πάθος για τη λογοτεχνία, φιλοσοφία και συγγραφή. 

Ο λόγος της νουβέλας απλός, βασισμένος σε γεγονότα της ζωής της Ελισάβετ Β, καθώς  και πριγκίπων, πολιτικών και άλλων του περιβάλλοντός της. Οι εικόνες, οι μυρωδιές, τα σκυλιά, τα μαγειρεία, το υπηρετικό προσωπικό, οι αυλικοί, οι ενδυματολόγοι,  οι συμβουλάτορες, οι πρωθυπουργοί και τα στερεότυπα των σοβαρών-μεγαλοπρεπών εκφράσεων της βασίλισσας, οδηγούν τον αναγνώστη (κινηματογραφικά) μέσα στο παλάτι και στα ιδιαίτερα διαμερίσματά της.

Εκτός της βασίλισσας, ηρωίδας του βιβλίου, ξεχωρίζει ο νεαρός βιβλιόφιλος λαντζιέρης, λιανός, ξανθός, άσκημος  (κατά τη γνώμη των ανθρώπων του παλατιού) και ομοφυλόφιλος. Είναι εκείνος που μυεί τη βασίλισσα στην ανάγνωση και στην επιλογή βιβλίων, όπου «συμπτωματικά και ηθελημένα» οι συγγραφείς είναι ομοφυλόφιλοι. Γίνεται τέλος ακόλουθος στην υπηρεσία της Βασίλισσας, και υπεύθυνος της βιβλιοθήκης. Βεβαίως ο εξοστρακισμός του δεν θα αργήσει κατά τα ειωθότα της εξουσίας, σε άγνοια βεβαίως της Βασίλισσας κι αυτό λόγω της συνηθισμένης της αδιαφορίας. Όμως τώρα η Βασίλισσα βλέπει καθαρά την ασχετοσύνη πρωθυπουργών και αξιωματούχων όταν δεν καταφέρνουν να συνομιλήσουν μαζί της, σαν να έχει να κάνει με κοινό θνητό.

Σελ. 28: Η ενημέρωση είναι λακωνική, τεκμηριωμένη και συγκεκριμένη. Το διάβασμα είναι ανοργάνωτο, αμεθόδευτο και μονίμως δελεαστικό. Η ενημέρωση κλείνει ένα θέμα, το διάβασμα το διευρύνει συνεχώς.

Σελ. 40: Η γοητεία του διαβάσματος, σκέφτηκε, βρισκόταν στην αδιαφορία που χαρακτήριζε τη λογοτεχνία, στην αλαζονεία που τη διέκρινε. Τα βιβλία δεν νοιάζονταν για το ποιος τα διάβαζε, ούτε καν αν τα διάβαζε κανείς ή όχι. Όλοι οι αναγνώστες ήταν ίσοι και ή ίδια δεν αποτελούσε εξαίρεση. Η λογοτεχνία, σκέφτηκε, είναι μια κοινοπολιτεία, τα γράμματα μια δημοκρατία.

Τα βιβλία δεν σέβονταν τη γνώμη κανενός...

Σελ: 132: Άναψε το φως, πήρε το σημειωματάριό της και έγραψε: «δεν γράφεις για να μεταφέρεις τη ζωή σου στα βιβλία σου, αλλά για να την ανακαλύψεις».