Η ΧΟΡΤΟΦΑΓΟΣ
Της Χαν
Γκανγκ (γεν.1970 Ν.Κορέα)
«Η
Χορτοφάγος» χάρισε στην Χαν Γκανγκ παγκόσμια αναγνώριση, καθώς η αγγλική του
μετάφραση τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Booker
2016. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, ποιήματα, και συλλογές
διηγημάτων. Η συγγραφέας ζει στη
Σεούλ και είναι καθηγήτρια δημιουργικής γραφής.
***---***
Τρία διηγήματα, τρεις
συγκλονιστικές αφηγήσεις, απαρτίζουν το μυθιστόρημα της Χαν Γκανγκ,
Έργο αλληγορικό,
για την κοινωνική, πολιτική και οικονομική κατάσταση του ανθρώπου και στο έργο
της Γκανγκ για τον περιορισμό και την εξάλειψη της έμφυλης ανισότητας στα
δικαιώματα της γυναίκας. Θίγει ζητήματα οικουμενικά, το δικαίωμα της
αυτοδιάθεσης του σώματος της γυναίκας, της αναπαραγωγικής της ικανότητας, της
γυναίκας ως σεξουαλικό αντικείμενο, την καταπίεση, την ενδο-οικογενειακή βία,
τη σεξουαλική βία.
Τρία μέλη της
οικογένειας της ΓιόνγκΧιε μας αφηγούνται την ιστορία της. Το έργο αρχίζει με
την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του συζύγου της Τζονγκ, συνεχίζει με τη αφήγηση του
συζύγου της αδελφής της και στο τρίτο μέρος μας αφηγείται η ΊνΧιε αδελφή της ΓιόνγκΧιε.
Στο
πρώτο μέρος γνωρίζουμε την ΓιόνγκΧιε και τον σύζυγό της Τζονγκ. Η ΓιόνγκΧιε μια
συνηθισμένη νοικοκυρά, αποφασίζει ξαφνικά να μην ξαναφάει κρέας, να μην
ξαναφορέσει σουτιέν και αδιαφορεί αν φαίνεται ή όχι το στήθος της. Είναι
σιωπηλή, απαντάει λακωνικά, γυμνά και αληθινά σ’ ό,τι την ρωτούν. Το αποτέλεσμα
των αποφάσεών της έχει τραγικές συνέπειες. Έχει δικαίωμα και αξιώσεις στο σώμα
της η ΓιόνγκΧιε; Ξαφνικά της ήρθε η χορτοφαγία; Θα έλεγα ότι όλα ξεκινούν από
τα παιδικά χρόνια. Η ΓιόνγκΧιε έχει μεγαλώσει σε πατριαρχική οικογένεια και σε
τέτοιες οικογένειες οι κακοποιήσεις παιδιών αποτελούν παράδοση. Η ΓιόνγκΧιε αντιδρά
βίαια κατά του εαυτού της. Η εξέγερσή της είναι η λιμοκτονία, η εξέλιξή της να
γίνει φυτό. Όμως στο έργο και οι άλλοι κεντρικοί χαρακτήρες είναι υπάρξεις
αξιολύπητες, όπως ο Τζονγκ χωρίς όνειρα για κάτι καλύτερο στη ζωή του με τον
γάμο, έχει χαμηλές προσδοκίες, η έλλειψη αξίας στην προσωπικότητα και εμφάνισή
του, το μικρό του πέος, αξίζει μόνο σε μια μέτρια γυναίκα, νοικοκυρά, χωρίς
ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Επίσης το ακατανίκητο ερωτικό πάθος του
καλλιτέχνη συζύγου της ΊνΧιε για την ΓιόνγκΧιε τον ταπεινώνει σαν άνθρωπο, όταν
χρησιμοποιεί το ισχνότατο σώμα της ΓιόνγκΧιε, την άρρωστη θα έλεγα ΓιόνγκΧιε, σαν καμβά για να ζωγραφίσει πολύχρωμα
λουλούδια και να την προκαλεί να κάνουν έρωτα, έρωτα που δέχεται η ΓιόνγκΧιε
σαν μια αλήθεια της ανθρώπινης υπόστασης. Τέλος η αδελφή της ΓιόνγκΧιε, η οποία
αδιαφορούσε μέχρι που βλέπει την αδελφή της στο ψυχιατρείο σε κωματώδη κατάσταση
και η θύμησή της πήγε παλιά στα παιδικά τους χρόνια.
Απανθίσματα:
***Το πρωί που
τελικά βρήκε το θάρρος να πάει στο μαιευτικό και γυναικολογικό τμήμα, εκεί που
είχε γεννηθεί ο ΤζίΟυ, είχε σταθεί στην υπαίθρια πλατφόρμα στον κεντρικό
σιδηροδρομικό σταθμό ΓουάνγκΣιμΝι περιμένοντας το τρένο, που έκανε ασυνήθιστα
πολλή ώρα να περάσει. Απέναντι από την πλατφόρμα υπήρχε μια σειρά από προσωρινά
κτήρια με τον ατσαλένιο σκελετό τους να σαπίζει, και άγρια χόρτα να
αναρριχώνται ανάμεσα στις ράγες, στις άκρες των οποίων δεν περνούσαν τρένα. Η
αίσθηση ότι δεν είχε ποτέ πραγματικά ζήσει σε αυτόν τον κόσμο την εξέπληξε. Ήταν
γεγονός. Δεν είχε ζήσει ποτέ της. Ακόμη και όταν ήταν παιδί, τόσο παλαιά την
πήγαινε η θύμησή της, δεν είχε κάνει τίποτε άλλο από το να επιβιώνει. Είχε πιστέψει
στη δική της εγγενή καλοσύνη, στον ανθρωπισμό της, και είχε ζήσει με αυτές τις αρχές
δίχως ποτέ της να προκαλέσει κακό σε κανέναν. Η αφοσίωσή της στο να κάνει τα πράγματα
με τον σωστό τρόπο ήταν ακατάβλητη, όλη της η επιτυχία στηριζόταν σε αυτό, και θα είχε συνεχίσει έτσι επ’
αόριστον. Δεν καταλάβαινε γιατί, αλλά, αντιμέτωπη με εκείνα τα κτήρια που
σάπιζαν και τα αναρριχώμενα χόρτα, ένιωθε
σαν ένα παιδί που δεν είχε ζήσει.
***Έριξε άλλη μια ματιά
γύρω στα διάφορα αντικείμενα μέσα στο σπίτι. Δεν της ανήκαν, όπως ακριβώς και η
ζωή της δεν της ανήκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου