Μέρος πρώτο.
Γύρισα από τη δουλειά άρρωστη, πονόλαιμος, βήχας, τα συνηθισμένα συμπτώματα ίωσης, που με επισκέπτονται τουλάχιστον ανά δυο μήνες κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Είχα τηλεφωνήσει, εντωμεταξύ, της μάνας μου για την αρρώστια και με το που μπήκα με πήρε η μυρωδιά της κρεατόσουπας. Ήρθες Αναστασία μου, κάνε ένα ζεστό μπάνιο, έχω ανάψει το θερμοσίφωνο από ώρα, έλα μετά να φας ζεστή-ζεστή τη σούπα και κουκουλώσου στο κρεβάτι μόλις ιδρώσεις θα σου περάσει. Θα σου βάλω στο στήθος μια πετσέτα ποτισμένη με τσικουδιά να δεις για πότε θα σταματήσει ο βήχας, φώναξε η μάνα μου, ενώ ο πατέρας μου πρόσθεσε, εγώ θα στύψω δυο πορτοκάλια να πιεις, πριν φας, είναι το καλλίτερο φάρμακο για τη γρίππη.
Αυτοί οι γονείς μου είναι να τους χαίρεσαι, τριάντα χρόνια μαζί, αγαπημένοι, στοργικοί, προστατευτικοί σε μένα. Δάσκαλοι και οι δυο και τα τελευταία τρία χρόνια συνταξιούχοι, ξοδεύουν τη μισή μέρα στο να ψωνίζουν τρόφιμα να μαγειρεύουν ό,τι πιο νόστιμο μπορεί κανείς να φανταστεί έτσι έχουμε καθημερινά ένα στρωμένο τραπέζι μ’ όλα τα καλά και οπωσδήποτε το κόκκινο κρασάκι, που κάνει καλό σε μένα, γιατί δήθεν είμαι αναιμική. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν στα δέκα μου χρόνια και τώρα είμαι είκοσι πέντε, εγώ βέβαια γκρινιάζω ότι όλα αυτά παχαίνουν, όμως με παίρνει η μυρωδιά και δεν αντιστέκομαι στη νοστιμάδα των κεφτέδων, του στιφάδου, του φρικασέ, των ντολμάδων και τόσων άλλων, που έχω φτάσει τα εξήντα πέντε κιλά και το ύψος μου δεν ξεπερνάει το ένα πενήντα πέντε. όταν παραπονιέμαι στη μάνα ότι είμαστε όλοι παχουλοί, εκείνη σίγουρη για την ωραία εικόνα της οικογένειάς μας επιμένει ότι είμαστε όπως πρέπει και μάλιστα γεροί όμως εμένα το πάχος που έχει συσσωρευτεί στα κωλομέρια μου με ενοχλεί και παρ’ όλο που κάνω γυμναστική δυο, τρεις φορές την εβδομάδα δε λέει να φύγει. Η μάνα μου βέβαια επιμένει και επαναλαμβάνει, γυναίκα χωρίς πιασίματα παιδί μου δεν είναι γυναίκα και είσαι μια χαρά, έτσι είναι το σχήμα του γυναικείου σώματος, σαν αχλάδι, εγώ όμως δεν είμαι σαν αχλάδι, μάλλον προς αχλάδα φέρνω. Είναι η δεύτερη μέρα που βρίσκομαι στο κρεβάτι κι έχω μάθει απέξω κι ανακατωτά όλα τα προγράμματα της πρωινής ζώνης των καναλιών· αυτό το μανεκέν, η Μπέλλα, θεέ και κύριε τι πλάσμα, ψηλόλιγνη, όμορφη, παθαίνω ταράκουλο να την κοιτάζω, δεν σκιάζομαι που οι γονείς μου την ψέγουν για τα ελληνικά της, άκου να λέει στις μιάμιση, άκου της συνεχής πορείας, εγώ εκείνο που βλέπω είναι μια καλλονή, μια σαγηνευτική γυναίκα, που όπως λέει τα χρωστάει όλα στις ασκήσεις γυμναστικής όπως αναφέρονται στο πρώτο της βιβλίο, «γυμναστική ίσον ομορφιά», επίσης στο δεύτερό της βιβλίο με συνταγές μαγειρικής «πως να μην παχύνετε ποτέ», όμως τα υλικά που βάζει κάπως παράξενα για τις συνήθειες της μάνας μου, που είναι φανατική της ελληνικής κουζίνας, άκου φιστικέλαιο, ακου γάλα καρύδας, άκου μάνγκο, άκου ένα κουταλάκι ρας ελ χανούθ και νουόκ-μαμ, μαζί με κλωνάρι σιτρονέλας, τα ακούει η μάνα μου και βγάζει σπυράκια. Τι ωραία θα ήταν κάποιος να μου τα μαγείρευε όλα αυτά, όμως το τρίτο της βιβλίο με τον τίτλο «πως να κατακτήσετε ένα πλούσιο και διάσημο άντρα», είναι αυτό που σίγουρα μόλις γίνω καλά θα πάω να το αγοράσω, η αλήθεια είναι ότι το πλούσιος και διάσημος καθόλου δεν με συγκινεί, απλά να μάθω τον τρόπο βρε παιδί πώς να κατακτήσω έναν άντρα, είκοσι πέντε έγινα κι ακόμα ούτε με κατάκτησαν ούτε κατάκτησα... τελείωσε η εκπομπή όμως η μορφή αυτής της ομορφογυναίκας κόλλησε στα μάτια μου, μέχρι που με πήρε ο ύπνος.
Ο διευθυντής μου, μου έδωσε μια πρόσκληση για την πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα του Ευγένιου Ο’ Νηλ, θα πάω οπωσδήποτε λατρεύω τους ηθοποιούς που παίζουν σ’ αυτό το έργο, δε θα το χάσω με τίποτα.
Έφτασε η μέρα και πήγα μισή ώρα νωρίτερα, όλος ο γνωστός κόσμος του θεάτρου, της τηλεόρασης και της πολιτικής ήταν εκεί, όμως σάστισα όταν είδα και την Μπέλλα, θεέ μου αυτή ήταν ακόμα πιο όμορφη απ’ ό,τι φαινόταν στο γυαλί.
Χτύπησε το δεύτερο κουδούνι, όταν με ευχαρίστηση διαπίστωσα ότι η Μπέλλα καθόταν ακριβώς δίπλα μου σκέφτηκα μήπως βρω την ευκαιρία να ανταλλάξω δυο κουβέντες μαζί της, θα μου’ δινε μεγάλη χαρά.
Ήμουνα προσηλωμένη και με διέτρεχε ρίγος συγκίνησης στην τραγική εκείνη σκηνή που ο μικρός αδελφός γρονθοκοπεί τον μεγάλο που είναι μεθυσμένος και πέφτει κλαίγοντας κάτω στα πόδια του απελπισμένου τους πατέρα, όταν ένας ενοχλητικός θόρυβος στ’ αυτιά μου και μια μυρωδιά ξινίλας με αηδίασε, συνάμα με εκνεύρισε γιατί διέκοπτε την προσοχή μου στο καλλίτερο μέρος του έργου γύρισα το κεφάλι θυμωμένη στο πλάι και αυτό που είδα με τάραξε, το μανεκέν είχε γείρει το κεφάλι στον ώμο της και κοιμόταν του καλού καιρού, ο θόρυβος ήταν το ρουθουνητό της, η αηδιαστική μυρωδιά ερχόταν από το μισάνοιχτο στόμα της με το κάτω χείλος κρεμασμένο σχεδόν στο πηγούνι, μια ελεεινή φιγούρα, που με τσάτισε ακόμα πιο πολύ όταν στο τέλος του έργου ξύπνησε και χειροκροτούσε επιδεικτικά, φωνάζοντας ‘’μπράβο’’.
Έφυγα απογοητευμένη από το θέατρο δεν ευχαριστήθηκα την παράσταση, παρηγορήθηκα με τη σκέψη να πάω να ξαναδώ το έργο με την ησυχία μου όμως έτριψα τα χέρια μου από ικανοποίηση που δεν ξοδεύτηκα να αγοράσω τα βιβλία αυτής της ασήμαντης και ήσσονος γυναίκας, όπως πολύ σωστά θα έλεγαν και οι γονείς μου.
Γύρισα από τη δουλειά άρρωστη, πονόλαιμος, βήχας, τα συνηθισμένα συμπτώματα ίωσης, που με επισκέπτονται τουλάχιστον ανά δυο μήνες κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Είχα τηλεφωνήσει, εντωμεταξύ, της μάνας μου για την αρρώστια και με το που μπήκα με πήρε η μυρωδιά της κρεατόσουπας. Ήρθες Αναστασία μου, κάνε ένα ζεστό μπάνιο, έχω ανάψει το θερμοσίφωνο από ώρα, έλα μετά να φας ζεστή-ζεστή τη σούπα και κουκουλώσου στο κρεβάτι μόλις ιδρώσεις θα σου περάσει. Θα σου βάλω στο στήθος μια πετσέτα ποτισμένη με τσικουδιά να δεις για πότε θα σταματήσει ο βήχας, φώναξε η μάνα μου, ενώ ο πατέρας μου πρόσθεσε, εγώ θα στύψω δυο πορτοκάλια να πιεις, πριν φας, είναι το καλλίτερο φάρμακο για τη γρίππη.
Αυτοί οι γονείς μου είναι να τους χαίρεσαι, τριάντα χρόνια μαζί, αγαπημένοι, στοργικοί, προστατευτικοί σε μένα. Δάσκαλοι και οι δυο και τα τελευταία τρία χρόνια συνταξιούχοι, ξοδεύουν τη μισή μέρα στο να ψωνίζουν τρόφιμα να μαγειρεύουν ό,τι πιο νόστιμο μπορεί κανείς να φανταστεί έτσι έχουμε καθημερινά ένα στρωμένο τραπέζι μ’ όλα τα καλά και οπωσδήποτε το κόκκινο κρασάκι, που κάνει καλό σε μένα, γιατί δήθεν είμαι αναιμική. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν στα δέκα μου χρόνια και τώρα είμαι είκοσι πέντε, εγώ βέβαια γκρινιάζω ότι όλα αυτά παχαίνουν, όμως με παίρνει η μυρωδιά και δεν αντιστέκομαι στη νοστιμάδα των κεφτέδων, του στιφάδου, του φρικασέ, των ντολμάδων και τόσων άλλων, που έχω φτάσει τα εξήντα πέντε κιλά και το ύψος μου δεν ξεπερνάει το ένα πενήντα πέντε. όταν παραπονιέμαι στη μάνα ότι είμαστε όλοι παχουλοί, εκείνη σίγουρη για την ωραία εικόνα της οικογένειάς μας επιμένει ότι είμαστε όπως πρέπει και μάλιστα γεροί όμως εμένα το πάχος που έχει συσσωρευτεί στα κωλομέρια μου με ενοχλεί και παρ’ όλο που κάνω γυμναστική δυο, τρεις φορές την εβδομάδα δε λέει να φύγει. Η μάνα μου βέβαια επιμένει και επαναλαμβάνει, γυναίκα χωρίς πιασίματα παιδί μου δεν είναι γυναίκα και είσαι μια χαρά, έτσι είναι το σχήμα του γυναικείου σώματος, σαν αχλάδι, εγώ όμως δεν είμαι σαν αχλάδι, μάλλον προς αχλάδα φέρνω. Είναι η δεύτερη μέρα που βρίσκομαι στο κρεβάτι κι έχω μάθει απέξω κι ανακατωτά όλα τα προγράμματα της πρωινής ζώνης των καναλιών· αυτό το μανεκέν, η Μπέλλα, θεέ και κύριε τι πλάσμα, ψηλόλιγνη, όμορφη, παθαίνω ταράκουλο να την κοιτάζω, δεν σκιάζομαι που οι γονείς μου την ψέγουν για τα ελληνικά της, άκου να λέει στις μιάμιση, άκου της συνεχής πορείας, εγώ εκείνο που βλέπω είναι μια καλλονή, μια σαγηνευτική γυναίκα, που όπως λέει τα χρωστάει όλα στις ασκήσεις γυμναστικής όπως αναφέρονται στο πρώτο της βιβλίο, «γυμναστική ίσον ομορφιά», επίσης στο δεύτερό της βιβλίο με συνταγές μαγειρικής «πως να μην παχύνετε ποτέ», όμως τα υλικά που βάζει κάπως παράξενα για τις συνήθειες της μάνας μου, που είναι φανατική της ελληνικής κουζίνας, άκου φιστικέλαιο, ακου γάλα καρύδας, άκου μάνγκο, άκου ένα κουταλάκι ρας ελ χανούθ και νουόκ-μαμ, μαζί με κλωνάρι σιτρονέλας, τα ακούει η μάνα μου και βγάζει σπυράκια. Τι ωραία θα ήταν κάποιος να μου τα μαγείρευε όλα αυτά, όμως το τρίτο της βιβλίο με τον τίτλο «πως να κατακτήσετε ένα πλούσιο και διάσημο άντρα», είναι αυτό που σίγουρα μόλις γίνω καλά θα πάω να το αγοράσω, η αλήθεια είναι ότι το πλούσιος και διάσημος καθόλου δεν με συγκινεί, απλά να μάθω τον τρόπο βρε παιδί πώς να κατακτήσω έναν άντρα, είκοσι πέντε έγινα κι ακόμα ούτε με κατάκτησαν ούτε κατάκτησα... τελείωσε η εκπομπή όμως η μορφή αυτής της ομορφογυναίκας κόλλησε στα μάτια μου, μέχρι που με πήρε ο ύπνος.
Ο διευθυντής μου, μου έδωσε μια πρόσκληση για την πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα του Ευγένιου Ο’ Νηλ, θα πάω οπωσδήποτε λατρεύω τους ηθοποιούς που παίζουν σ’ αυτό το έργο, δε θα το χάσω με τίποτα.
Έφτασε η μέρα και πήγα μισή ώρα νωρίτερα, όλος ο γνωστός κόσμος του θεάτρου, της τηλεόρασης και της πολιτικής ήταν εκεί, όμως σάστισα όταν είδα και την Μπέλλα, θεέ μου αυτή ήταν ακόμα πιο όμορφη απ’ ό,τι φαινόταν στο γυαλί.
Χτύπησε το δεύτερο κουδούνι, όταν με ευχαρίστηση διαπίστωσα ότι η Μπέλλα καθόταν ακριβώς δίπλα μου σκέφτηκα μήπως βρω την ευκαιρία να ανταλλάξω δυο κουβέντες μαζί της, θα μου’ δινε μεγάλη χαρά.
Ήμουνα προσηλωμένη και με διέτρεχε ρίγος συγκίνησης στην τραγική εκείνη σκηνή που ο μικρός αδελφός γρονθοκοπεί τον μεγάλο που είναι μεθυσμένος και πέφτει κλαίγοντας κάτω στα πόδια του απελπισμένου τους πατέρα, όταν ένας ενοχλητικός θόρυβος στ’ αυτιά μου και μια μυρωδιά ξινίλας με αηδίασε, συνάμα με εκνεύρισε γιατί διέκοπτε την προσοχή μου στο καλλίτερο μέρος του έργου γύρισα το κεφάλι θυμωμένη στο πλάι και αυτό που είδα με τάραξε, το μανεκέν είχε γείρει το κεφάλι στον ώμο της και κοιμόταν του καλού καιρού, ο θόρυβος ήταν το ρουθουνητό της, η αηδιαστική μυρωδιά ερχόταν από το μισάνοιχτο στόμα της με το κάτω χείλος κρεμασμένο σχεδόν στο πηγούνι, μια ελεεινή φιγούρα, που με τσάτισε ακόμα πιο πολύ όταν στο τέλος του έργου ξύπνησε και χειροκροτούσε επιδεικτικά, φωνάζοντας ‘’μπράβο’’.
Έφυγα απογοητευμένη από το θέατρο δεν ευχαριστήθηκα την παράσταση, παρηγορήθηκα με τη σκέψη να πάω να ξαναδώ το έργο με την ησυχία μου όμως έτριψα τα χέρια μου από ικανοποίηση που δεν ξοδεύτηκα να αγοράσω τα βιβλία αυτής της ασήμαντης και ήσσονος γυναίκας, όπως πολύ σωστά θα έλεγαν και οι γονείς μου.
Μέρος δεύτερο.
Γύρισα κουρασμένη από το studio έκανα απανωτά γυρίσματα, που θα μεταδοθούν τηλεοπτικά την μεθεπόμενη βδομάδα ήμουνα εκεί από το πρωί και έχει πάει η ώρα έξι τ’ απόγευμα και ίσα που προλαβαίνω να κάνω μπάνιο, να μακιγιαριστώ και να φύγω έχω στο μυαλό να κάνω τόσα πράγματα και ιδιαίτερα να γράψω άλλο ένα βιβλίο, αυτό θα με ικανοποιούσε απ’ όλα πιο πολύ.
Ήπια ένα χυμό, έφαγα μια σαλάτα και κείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο ήταν η μητέρα μου από τη Ν. Υόρκη μιλήσαμε για λίγα λεπτά, μια και πάντα με βρίσκει βιαστική και πολυάσχολη, της υποσχέθηκα ότι μετά το τέλος της σεζόν θα πάω να τους δω. Με ρώτησε πώς πάω με τη γλώσσα κι ενθουσιάστηκε που της είπα ότι γράφω βιβλία και δεν κρύβομαι να λέω ότι η κάθε μου μέρα είναι σπουδή στα ελληνικά αφού μεγάλωσα και σπούδασα στην Ν. Υόρκη από ΄Ελληνες γονείς, που πήγαν στην Αμερική τη δεκαετία του ’60, όμως τα καλοκαίρια επισκεπτόμουν την Ελλάδα και λάτρεψα τα νησιά της, το φως της και τους ανθρώπους της. Οπότε ήρθα και εγκαταστάθηκα στην Αθήνα και καθόλου δεν το έχω μετανιώσει.
Σήμερα έδειχνα τουλάχιστον επί είκοσι λεπτά ασκήσεις γυμναστικής τόσο απλές που ακόμα κι ένα μικρό παιδί μπορεί να τις κάνει κι αν κανείς διαθέσει τουλάχιστον δέκα πέντε λεπτά την ημέρα είναι σίγουρο ότι θα καταναλώσει τις παραπανίσιες θερμίδες.
Στη συνέχεια πρότεινα διαιτολόγιο πλούσιο σε βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία για σωστή διατροφή έδωσα και πολλές συμβουλές για την επιδερμίδα του προσώπου γυναικών και αντρών επιμένοντας στην καθημερινή ενυδάτωση, καθώς και στην αντηλιακή της προστασία, χειμώνα καλοκαίρι.
Μετά πασαρέλα για φωτογράφηση και video σε ρούχα υψηλής ραπτικής, για σώματα υψηλής αισθητικής, όπως διαφημίζει το περιοδικό μόδας που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες λικνιζόμουν όπως ακριβώς μου ζητούσε ο φωτογράφος και ο μόδιστρος, έπρεπε να εκπέμπω αισθησιασμό και σαγήνη. Έμειναν όλοι ευχαριστημένοι καθώς κι εγώ από την αμοιβή.
Είμαι έτοιμη κάπνισα ένα τσιγάρο, με ξεκουράζει το άτιμο, μάλιστα τώρα τελευταία το’χω παρακάνει τελειώνει το πακέτο μέχρι το μεσημέρι και πολλές φορές και μισό από το δεύτερο.. θα δούμε τι μπορώ να κάνω και γι’ αυτό. Μου λείπει ύπνος, δυο μέρες τώρα μια με τα γυρίσματα, μια με την πασαρέλα και τις διαφημίσεις, δεν έχω κοιμηθεί. Τελευταία ματιά στον καθρέφτη και δρόμο για το θέατρο, ο πρωταγωνιστής του έργου, είναι θαυμαστής μου και μου πρότεινε μετά την πρεμιέρα να φάμε μαζί, δεν αρνήθηκα, αν και πολύ θα ήθελα να γυρίσω νωρίς στο σπίτι, να κοιμηθώ. Με το τσιγάρο στο στόμα έφυγα βιαστική για το θέατρο.
Πολλοί γνωστοί και άγνωστοι με χαιρετούσαν με κολακευτικά λόγια και σχεδόν σε όλων τα μάτια έβλεπα θαυμασμό για την καλλιγραμμία του σώματός μου κι εγώ σκεφτόμουν τι άνετα μπορεί κανείς να γίνει καλλίσωμος διαβάζοντας τα βιβλία μου.
Κάθισα στη θέση μου και σχεδόν από την πρώτη σκηνή ένιωσα να χαλαρώνω από την κούραση της μέρας. δίπλα μου ένα κορίτσι με κοιτούσε με θαυμασμό κι εγώ της χαμογέλασα. Με ξύπνησαν τα χειροκροτήματα του κόσμου ένιωσα ένα φαρμακερό βλέμμα από το κορίτσι δίπλα μου, ίσως ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω της και ενοχλήθηκε δεν ξέρω, λυπήθηκα γι αυτό, όμως χειροκρότησα με θέρμη τον Κωστή, όπως έκαναν όλοι, πρέπει να ήταν σπουδαίος στο ρόλο του.
Ευτυχώς ξεκουράστηκα θα είμαι στο ραντεβού σε καλή φόρμα και ότι ήθελε προκύψει....
Γύρισα κουρασμένη από το studio έκανα απανωτά γυρίσματα, που θα μεταδοθούν τηλεοπτικά την μεθεπόμενη βδομάδα ήμουνα εκεί από το πρωί και έχει πάει η ώρα έξι τ’ απόγευμα και ίσα που προλαβαίνω να κάνω μπάνιο, να μακιγιαριστώ και να φύγω έχω στο μυαλό να κάνω τόσα πράγματα και ιδιαίτερα να γράψω άλλο ένα βιβλίο, αυτό θα με ικανοποιούσε απ’ όλα πιο πολύ.
Ήπια ένα χυμό, έφαγα μια σαλάτα και κείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο ήταν η μητέρα μου από τη Ν. Υόρκη μιλήσαμε για λίγα λεπτά, μια και πάντα με βρίσκει βιαστική και πολυάσχολη, της υποσχέθηκα ότι μετά το τέλος της σεζόν θα πάω να τους δω. Με ρώτησε πώς πάω με τη γλώσσα κι ενθουσιάστηκε που της είπα ότι γράφω βιβλία και δεν κρύβομαι να λέω ότι η κάθε μου μέρα είναι σπουδή στα ελληνικά αφού μεγάλωσα και σπούδασα στην Ν. Υόρκη από ΄Ελληνες γονείς, που πήγαν στην Αμερική τη δεκαετία του ’60, όμως τα καλοκαίρια επισκεπτόμουν την Ελλάδα και λάτρεψα τα νησιά της, το φως της και τους ανθρώπους της. Οπότε ήρθα και εγκαταστάθηκα στην Αθήνα και καθόλου δεν το έχω μετανιώσει.
Σήμερα έδειχνα τουλάχιστον επί είκοσι λεπτά ασκήσεις γυμναστικής τόσο απλές που ακόμα κι ένα μικρό παιδί μπορεί να τις κάνει κι αν κανείς διαθέσει τουλάχιστον δέκα πέντε λεπτά την ημέρα είναι σίγουρο ότι θα καταναλώσει τις παραπανίσιες θερμίδες.
Στη συνέχεια πρότεινα διαιτολόγιο πλούσιο σε βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία για σωστή διατροφή έδωσα και πολλές συμβουλές για την επιδερμίδα του προσώπου γυναικών και αντρών επιμένοντας στην καθημερινή ενυδάτωση, καθώς και στην αντηλιακή της προστασία, χειμώνα καλοκαίρι.
Μετά πασαρέλα για φωτογράφηση και video σε ρούχα υψηλής ραπτικής, για σώματα υψηλής αισθητικής, όπως διαφημίζει το περιοδικό μόδας που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες λικνιζόμουν όπως ακριβώς μου ζητούσε ο φωτογράφος και ο μόδιστρος, έπρεπε να εκπέμπω αισθησιασμό και σαγήνη. Έμειναν όλοι ευχαριστημένοι καθώς κι εγώ από την αμοιβή.
Είμαι έτοιμη κάπνισα ένα τσιγάρο, με ξεκουράζει το άτιμο, μάλιστα τώρα τελευταία το’χω παρακάνει τελειώνει το πακέτο μέχρι το μεσημέρι και πολλές φορές και μισό από το δεύτερο.. θα δούμε τι μπορώ να κάνω και γι’ αυτό. Μου λείπει ύπνος, δυο μέρες τώρα μια με τα γυρίσματα, μια με την πασαρέλα και τις διαφημίσεις, δεν έχω κοιμηθεί. Τελευταία ματιά στον καθρέφτη και δρόμο για το θέατρο, ο πρωταγωνιστής του έργου, είναι θαυμαστής μου και μου πρότεινε μετά την πρεμιέρα να φάμε μαζί, δεν αρνήθηκα, αν και πολύ θα ήθελα να γυρίσω νωρίς στο σπίτι, να κοιμηθώ. Με το τσιγάρο στο στόμα έφυγα βιαστική για το θέατρο.
Πολλοί γνωστοί και άγνωστοι με χαιρετούσαν με κολακευτικά λόγια και σχεδόν σε όλων τα μάτια έβλεπα θαυμασμό για την καλλιγραμμία του σώματός μου κι εγώ σκεφτόμουν τι άνετα μπορεί κανείς να γίνει καλλίσωμος διαβάζοντας τα βιβλία μου.
Κάθισα στη θέση μου και σχεδόν από την πρώτη σκηνή ένιωσα να χαλαρώνω από την κούραση της μέρας. δίπλα μου ένα κορίτσι με κοιτούσε με θαυμασμό κι εγώ της χαμογέλασα. Με ξύπνησαν τα χειροκροτήματα του κόσμου ένιωσα ένα φαρμακερό βλέμμα από το κορίτσι δίπλα μου, ίσως ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω της και ενοχλήθηκε δεν ξέρω, λυπήθηκα γι αυτό, όμως χειροκρότησα με θέρμη τον Κωστή, όπως έκαναν όλοι, πρέπει να ήταν σπουδαίος στο ρόλο του.
Ευτυχώς ξεκουράστηκα θα είμαι στο ραντεβού σε καλή φόρμα και ότι ήθελε προκύψει....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου