Χάδι-ξόρκισμα του πόνου της μάνας του Βασίλη Κουφωλιά.

Μάνα νοερά το χέρι μου χαϊδεύει την κυρτή, από το βάρος του θανάτου, πλάτη σου.

Στον ποταμό των δακρύων σου πλεει και το δικό μου.

Αγιασμένα τα χώματα της Λ' Ακουιλα, βαμμένα άλικα θα λάμψουν με το φως της γης και ανεξίτηλα.

Η ομορφιά, δε χάνεται, σμιλεύει, γλυκαίνει με αγάπη αιμοστατική το μάτωμα της καρδιάς.

Είθε η θλίψη μου, η σκέψη μου, να' ναι παρηγορητική στο πένθος σου.