"Κόκκινο Γάλα"

Απόσπασμα από ένα μυθιστόρημά μου (το δουλεύω ακόμα), με προσωρινό τίτλο  «το κόκκινο γάλα».

**Πόσο παραξενεύτηκα που δεν είχες τηλεόραση, μα είναι δυνατόν σπίτι χωρίς τηλεόραση; Θεέ μου τι μου ’πες για δαύτη! Ότι είμαστε κλεισμένοι μέσα σε θάλαμο επιχείρησης με όπλο το τηλέφωνο, με παράθυρο-περισκόπιό μας την Τι Βι και αν πεις για ασύρματο; Έχουμε το ραδιόφωνο. Δεν περπατάμε στη φύση, έχουμε τη φύση μονοδιάστατη, άπιαστη, άοσμη, όπως τα πλαστικά λουλούδια.

Αντί για ήλιο έχουμε το ηλεκτρικό, γιατί να υποχρεωθούμε να ξοδέψουμε χρόνο για να βγούμε έξω να δούμε τον αληθινό. Τι να τους κάνουμε τους ανθρώπους; Τους έχουμε στο γυαλί. Τι να τον κάνουμε τον αέρα έχουμε τον ιονιστή. Τι να την  κάνουμε τη δροσιά των δέντρων. Έχουμε κλιματισμό. Δεν χρειάζεται να μαγειρέψουμε, με ένα τηλεφώνημα έχουμε το φαγητό έτοιμο στο τραπέζι μας.

Η θαυματουργή τεχνολογία στην υπηρεσία του ανθρώπου και πλουτισμός τού κατασκευαστή και του εμπόρου. Γειτονιές παντού πάνω-κάτω του τόπου μας, χώρες ξένες και όλοι μαζί στα κλουβιά μας και από τα κλουβιά μας βλέπει ο ένας τον άλλο. Όλοι ξεκομμένοι, παγιδευμένοι στις οθόνες, ναρκωμένοι των θεαμάτων και ευχαριστημένοι με το ψεύτικο.

Έναν κόσμο που του μεταλλάζουν την καρδιά σε πάγο. Μια ζωή που τη μεταλλάζουν σε μια απέραντη θάλασσα πάγου, δηλαδή σε κόλαση. Στην τελευταία όμως, πριν από αιώνες, με τη θεϊκή μανία του ο μεγάλος ποιητής εμπνευστής της "θείας κωμωδίας" (Δάντης Αλιγκιέρι 1265-1321 Φλωρεντία) βάζει όλους αυτούς "τους κατεργάρηδες και απατεώνες και πλαστογράφους και λωποδύτες, που δεν έχουν πονέσει στη ζωή τους, ούτε έχουν χύσει ένα δάκρυ για κάποιον δυστυχισμένο, να βασανίζονται αμείλιχτα και χωρίς στιγμής διακοπή. Τους τιμωρεί σ' αυτή την παγωμένη θάλασσα που είναι αντίστοιχη της παγωμένης καρδιάς των αμαρτωλών. Τα σώματά τους είναι χωμένα μέσα σ' αυτήν τη "στερεά θάλασσα" κι ακόμα και οι κραυγές τους και  τα δακρυά τους έχουν μαρμαρώσει μέσα σ' αυτήν τη φριχτή ερήμωση της παγωνιάς. Και οι ελπίδες τους, σαν τα δάκρυά τους, πάγωσαν κι αυτές. Για κείνους σωτηρία και απολύτρωση δεν υπάρχει...  Αυτές είναι οι τρεις μεγάλες περιοχές της κόλασης, η φωτιά, η λάσπη κι ο πάγος που αντιστοιχούν στις τρεις κατηγορίες εγκλημάτων: στο πάθος, στη βρομιά της απάτης και στην κτηνωδία, όπου η τελευταία, όπως λεει ο σπουδαίος ποιητής, είναι η χειρότερη.**