Ευχαριστώ το πολιτιστικό
περιοδικό «ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΛΟΓΩ ΤΕΧΝΩΝ»
και την κυρία Βίκυ Ζηλιασκοπούλου, για την
κριτική της στο βιβλίο μου
«ΨΕΥΔΑΝΘΡΑΚΑΣ και άλλες ιστορίες» εκδόσεις Βακχικόν.
ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΛΟΓΩ
ΤΕΧΝΩΝ
Ψευδάνθρακας
και άλλες ιστορίες
Προσωπική άποψη: Βίκυ Ζηλιασκοπούλου
Το
βιβλίο “Ψευδάνθρακας
και άλλες ιστορίες” είναι μια συλλογή διηγημάτων που
γενικά μου φάνηκαν λίγο μελαγχολικά και καταθλιπτικά. Η συγγραφέας ασχολήθηκε
με θέματα όπως ο θάνατος, ο πόνος, η φτώχεια και η στέρηση, ενώ σε κάποια από
τα διηγήματα κάνει μια αναδρομή σε παλιότερα γεγονότα. Το αποτέλεσμα ήταν το
βιβλίο να μου δημιουργήσει ένα αίσθημα στεναχώριας,
το οποίο πολλές φορές είναι επιθυμητό από τα βιβλία.
Κάποια
από τα διηγήματα μου άρεσαν πολύ, ήταν σαν να βλέπω ταινία μικρού μήκους, οι
περιγραφές με μετέφεραν με ευκολία στο χώρο που ήταν ο εκάστοτε πρωταγωνιστής.
Άλλα με συγκίνησαν, με κάποια από αυτά ένιωσα έκπληξη και δυστυχώς κάποια δεν
μου άρεσαν ιδιαίτερα.
Ρευστά σχήματα:
Πολύ απαισιόδοξο διήγημα, αλλά ταυτόχρονα ωραίο. Ακουμπάει πολλά οικογενειακά
ζητήματα, χωρίς φυσικά μέσα στις λίγες του γραμμές να αναλύσει ιδιαίτερα κάποιο
από αυτά. Με άφησε με ένα σφίξιμο στο στομάχι…
Οπτικά πορίσματα:
Ένα πολύ ωραίο διήγημα, θα μπορούσε εύκολα να γίνει ταινία μικρού μήκους.
Καταρράκτης:
Ίσως το πιο ωραίο διήγημα του βιβλίου. Σαν όνειρο (εφιαλτικό). Οι περιγραφές
είναι πολύ ωραίες, με έβαλε μέσα στο χώρο κατευθείαν, ήταν σαν να
παρακολουθούσα τα όσα συνέβαιναν από κάπου κοντά.
Εδώ λοιπόν,
ήταν ο πιο ωραίος καταρράκτης της χώρας, έπεφτε από ύψος εξήντα μέτρων, αν
γονατίσεις και βάλεις τ’ αυτί σου κάτω στο χώμα, θα τον ακούσεις, δεν λέει να
σωπάσει. Σου παίρνει τ’ αυτιά. Να έχεις τα μάτια σου κλειστά, γιατί στον άλλο
κόσμο θα βλέπεις μόνο τόσο όσο σε τούτον είχες τα μάτια σου κλειστά. Θα σου
δώσω ένα κουτί, να το ανοίξεις όταν επιστρέψεις σπίτι σου.
Σαν την κότα που ήπιε νερό: Το συγκεκριμένο το διάβασα δύο φορές, αλλά δεν
μπόρεσα να καταλάβω τι ήθελε να πει η συγγραφέας.
Από της συκιάς το γάλα: Παράξενο διήγημα. Μου άρεσε και ταυτόχρονα με
ξένισε, δεν μπορώ τελικά να καταλήξω ποιο από τα δύο συναισθήματα υπερισχύει.
Τέσσερις σελίδες γεμάτες αναμνήσεις του πρωταγωνιστή που είχαν ένταση και
συναίσθημα, αλλά δεν κατάφερα να δημιουργήσω τις εικόνες που έπρεπε.
Ήταν ο πιο
γλυκός ύπνος της ζωής του με το φεγγάρι και τ’ αστέρια κλεισμένα στα βλέφαρά
του και τη μυρωδιά των νυχτολούλουδων να μπαινοβγαίνει στα πνευμόνια του.
Πολλές φορές αναρωτιέται αν καλλιεργούν ακόμη και σήμερα νυχτολούλουδα.
Τα δερμάτινα:
Εξαιρετικό, πολύ περιγραφικό διήγημα, μέσα σε περίπου μία σελίδα απεικονίζει
μια ολόκληρη εποχή που (ευτυχώς) έφυγε και ελπίζω να μην ξανάρθει.
Πριν πέσει ο ήλιος: Εξαιρετικό
και αυτό, με ένα τέλος απρόσμενο.
Απάγκιο παγκάκι:
Πολύ ωραίο διήγημα. Μιλάει για έθιμα που επικρατούσαν στην επαρχία και για
εθισμό σε ουσίες. Γενικά, μου άρεσε πολύ.
Περίληψη: Καθημερινοί
ήρωες, όμορφοι, άσχημοι, λογικοί, παράλογοι, λογοδοτούν στην απώλεια, στη ζωή,
στον χρόνο, στον έρωτα, στη φαντασία, στον θάνατο. Κινούνται σε τοπία αστικά,
επαρχιακά, ουτοπικά και αλλόκοτα.
Όνειρα
παιδικά που γίνονται μνήμες
Μάνες
χωρίς μητρικό ένστικτο
Νέοι
χαμένοι σε πεδία παραίσθησης
Κυνήγι
του παρελθόντος χρόνου
Φόνοι
χωρίς καταδίκη
Ζωντανοί
και νεκροί σε αλισβερίσι
Στοιχεία του βιβλίου
Τίτλος:
Ψευδάνθρακας και άλλες ιστορίες
Συγγραφέας:
Ευγενία Μακαριάδη
Έκδοση:
Σεπτέμβριος 2019
Σελίδες:
108
ISBN:
978-960-638-064-8
Επιμέλεια κειμένου: Ζωή Τσούρα
Επεξεργασία κεντρικής εικόνας: Νεκταρία
Πουλτσίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου